Zbrodnia w Kurniku: 'Nemesis' Agatha Christie ("Nemezis")

Let justice roll down like waters

And Righteousness like an everlasting stream.

Czy możliwe jest, żeby nemezis przyszło w formie starszej pani z głową owiniętą różowym puchatym szalem? Okazuje się, że tak. Wspólne przeżycia panny Jane Marple i pana Rafiela na karaibskiej wyspie połączyły ich w taki sposób, że nawet śmierć starszego pana nie zniszczyła tej więzi. A „nemezis” zostało słowem-kluczem, który zawarł w swoim liście starszy pan.

I to właśnie po tym liście, po śmierci Rafiela, panna Marple została wysłana na zaaranżowany przez pana Rafiela wyjazd objazdowy po domostwach i ogrodach Anglii w bardzo szczególnej misji. Ma ona bowiem rozwikłać pewną kryminalną sprawę z przeszłości. Nie wie jednak o co dokładnie chodzi, wskazówki są niejasne, a zbrodnia bliżej nieokreślona.

Na swojej drodze panna Marple napotka zarówno ukrytych sojuszników, jak i wrogów, którzy na pierwszy rzut oka wydają się być przyjaciółmi. A na samym końcu okaże się jednak, że i w miłej staruszce drzemie bezlitosna i nieustraszona nemezis.

Jak ja się męczyłam z tą powieścią! Bardzo powoli rozwijająca się akcja zanudziła mnie prawie, że na śmierć. Pokonywanie kolejnych stron było jak zakupy w centrum handlowym w niedzielę z trzylatką uwieszoną przy boku. Czyli bardzo powolne i bardzo irytujące. Ale, ale, później nie było już tak źle. Pomimo tego, że początkowo kompletnie nie zaintrygowała mnie zagadka, którą przedstawiał tajemniczy list pana Rafiela to w miarę czytania jednak budziło się zaciekawienie. Później, kiedy już dowiedziałam się jaką zagadkę ma rozwiązać panna Marple, która przy pomocy własnej dedukcji jak i pomocy nowo poznanych przyjaciół, ustaliła kolejne informacje okazało się, że trafiłam z moją typem na mordercę. Bo trup musiał przecież być! Nie zepsuło mi to jednak przyjemności czytania.

Nie jest to najlepszy kryminał lady Agathy, niemniej jednak jestem zadowolona, że go przeczytałam, bo mam zamiar poznać je wszystkie. Acha, i jest to sequel do ‘A Caribbean Mystery’ ("Karaibska tajemnica"), ale myślę, że spokojnie można ‘Nemezis’ czytać jako osobna powieść. Jeśli przymknie się oko na pierwsze kilkanaście stron, gdzie wieje nudą niemożebnie, to resztę czyta się całkiem dobrze.

Polecam tylko tym, którzy tak jak ja chcą poznać wszystkie powieści Agathy Christie.

Pozdrawiam,

Kura Mania.