Kurczę czytane: 'Frederick' Leo Lionni

W murze okalającym łąkę mieszkała rodzina myszy. Przed zbliżającą się zimą myszki zaczęły robić zapasy. Zbierały kukurydzę, zboże i słomę dniem i nocą. Wszystkie myszki oprócz jednej o imieniu Frederick. Na pytania reszty myszek dlaczego nie pracuje Frederick miał bardzo dziwne odpowiedzi. Twierdził, że pracuje, ale w inny sposób – a to zbiera promienie słoneczne na ciemne zimowe dni, a to gromadzi kolory na czas szarej zimy, a to znów zbiera słowa, bo zimowe dni są długie i może ich wtedy zabraknąć. 

Kiedy zima wreszcie przyszła wszystkie myszki schowały się głęboko między kamienie. Spędzały wesoło czas, bo miały dużo do omówienia, a i zapasów było wiele. W miarę upływu czasu zapasy się jednak kurczyły, a myszki robiły się coraz markotniejsze. Wtedy przypomniały sobie o niezwykłych zapasach Fredericka, które ten gromadził podczas lata. Przywołał on wspomnienia o kolorach, zajął ich pięknym wierszem i ogrzał głosem mówiącym o słońcu. Okazało się, że to co one miały za drzemanie i wygrzewanie się w słońcu przydało się najbardziej w trakcie tych długich, szarych, zimowych dni. Tak jak reszta myszek zadbała o ciało, tak Frederick zadbał o ich duszę. Ponieważ Frederick był poetą.

Przepiękna historia małej myszki, która pokazuje jak ważna jest rola poezji w życiu (nie tylko mysim). I to poezji nie pompatycznej, trudnej i przeintelektualizowanej, takiej, która jedynie odstrasza, ale takiej codziennej. Takiej, którą można odnaleźć i w promieniach słońca i w czerwieni truskawek. Takiej, która opowiada o rzeczach bliskich sercu w prosty sposób. Wychodzi na to, że wszystko może być poezją jeśli jest piękne i ważne.

Mała Mimi jest za mała, żeby zrozumieć przesłanie książki Leo Lionniego. Wiersz niezwykłej myszki był dla niej za trudny (bo jednak angielski zna gorzej), ale podobało się jej jak Frederick kazał reszcie myszek zamknąć oczy i opowiadał o słońcu, makach i łanach zbóż. 

Jest to piękna, urzekająca historia i na pewno do niej wrócimy jak troszkę podrośnie. Może być świetnym wyjściem do rozmowy nie tylko o poezji, ale i o pięknie otaczającej nas przyrody. Teraz nie przykuła jej uwagi na dłużej (ale 80% rzeczy nie przykuwa jej uwagi na dłużej niż na trzy sekundy, bo jest bardzo energiczną trzylatką w końcu), ale mi się bardzo podobała.

Acha, no i Frederick pokazuje nie tylko jak to każdy powinien robić to w czym jest najlepszy bez względu na to co inni o nim myślą lub jak to wygląda (no bo na początku wydaje się, że Frederick jest po prostu leniwy i woli drzemać w słońcu niż pracować), ale i o roli zawodów takich raczej abstrakcyjnych jak aktor  czy muzyk. Bo łatwo wytłumaczyć co robi pan budowlaniec, ale z takim poetą nie jest tak łatwo.

Pozdrawiamy,

Mała Mimi i Kura Mania.